Jest to druga część artykułu. Jeśli nie czytałeś pierwszej, zajrzyj koniecznie tu ⇒ https://uniterapia.pl/pomysly-na-realizacje-zadan-terapeutycznych-w-edukacji-zdalnej-i-nie-tylko/
A teraz zapraszam na prezentację kolejnych nietypowych pomysłów realizacji zajęć.
Miłego czytania!
◊ Taniec swobodny do proponowanej muzyki
Swobodny taniec do muzyki, podobnie jak śpiew może być źródłem radości, niepohamowana ekspresja dostarcza rozluźnienia i pobudza ciało do ruchu. Taniec do muzyki z elementami choreografii może być świetną aktywnością rozpoczynającą dzień lub stanowić atrakcyjny przerywnik od nauki stolikowej. Wszelkie propozycje taneczne z sekwencją ruchów lub z użyciem przedmiotu np. wstążki, idealnie sprawdzą się do ćwiczenia umiejętności naśladowania motorycznego.
Przykłady kanałów na portalu YouTube:
Wygibasy TV https://www.youtube.com/channel/UCNvmmTV6Jxhc17vlp6kB0XQ
Śpiewanki pokazywanki https://www.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_kjK904l2tlnNGbSWylTCAMl4fUv0-hsUU
Zumba Kids https://www.youtube.com/watch?v=ymigWt5TOV8
Taki rodzaj aktywności niekoniecznie musi być zaplanowany a ruchy precyzyjnie ustalone. Ważne, aby muzyka była dobrana do preferencji dziecka a taniec był wyrazem ekspresji.
◊ Polecanie bajek, książek, programów edukacyjnych
Dla urozmaicenia prezentowanych zadań naszym milusińskim świetnie jest posłużyć się programami i aplikacjami edukacyjnymi. Dzięki wykorzystaniu takich technologii nauka staje się ciekawsza i bardziej dynamiczna. Z dostępnych za darmo aplikacji ćwiczących umiejętności dopasowywania, klasyfikowania, łączenia cech oraz umiejętności matematyczne godne polecenia są dwie wydane przez firmę ImagiRation ,,Pooza” oraz ,,Math&Logic”. Na polskim rynku dostępna jest aplikacja Sówka. Praca z aplikacją to nie tylko ćwiczenia z zakresu umiejętności szkolnych czy poznawczych. Aplikacje w zależności od motywacji dziecka świetnie sprawdzają się jako nagroda- przykładem może być aplikacja Quiver dzięki której, można ożywić pokolorowane przez dziecko obrazki i kolorowanki.
Sytuacja epidemiologiczna uniemożliwia nam dostępu do miejsc kultury takich jak galerie czy teatry. Wszelkie wycieczki i wyjścia są w tym czasie uniemożliwione, co nie oznacza całkowitej rezygnacji z życia kulturalnego również dla najmłodszych. Wiele instytucji kultury wychodzi naprzeciw oczekiwaniom i udostępnia swoje spektakle.
Spektakl Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku pod tytułem ,,Bajki robotów” https://iteatr.tvp.pl/38225415/bajki-robotow?fbclid=IwAR1shYhuS9vSIunPPsgGFHebXNThxyfjnbC7O6DOr-eTwa7Zh9yemoNWJhI
Serial pod tytułem,,Rodzina Papetów”
https://www.youtube.com/watch?v=rdQWRs58J6Y
Spektakl Teatru wielkiego Opery Narodowej pod tytułem ,,Bajko gdzie jesteś?”
◊ Edukacja emocjonalno-społeczna
Edukacja w zakresie emocji i umiejętności społecznych naszych podopiecznych jest często wyzwaniem, nawet w warunkach przedszkolnych czy szkolnych. Jak przeprowadzić trening społeczny zdalnie? Tak naprawdę, to w dużym stopniu jest to niemożliwe. Zakładamy, że rodziny naszych uczniów grzecznie trzymają się zaleceń i nie są aktualnie duszami towarzystwa wizytującymi co weekend u innych znajomych. Możemy przypuszczać, że nasze rodziny spędzają czas w obrębie najbliższych członków rodziny, należących do jednego gospodarstwa domowego. Pracując w małych klasach lub jeden na jeden wiemy, kto należy do tego grona. Czasami jest to tylko mama i tata, czasami mamy jeszcze babcię, siostrę i brata. Na tej wiedzy możemy oprzeć naszą edukację społeczną, na relacjach dziecka ze swoim najbliższym otoczeniem. Pracując na co dzień w placówce chcemy oczywiście przede wszystkim, by dziecko otworzyło się na “innych”, a w szczególności na swoich rówieśników i głównie na tej płaszczyźnie przebiega praca na emocjach i umiejętnościach społecznych. Ta wyjątkowa sytuacja zmusza nas…, a może przewrotnie, daje okazję do przyjrzenia się relacjom dziecka z jego rodziną.
Zachęcam więc, do częstszego proponowania zadań takich, które osadzają naszego podopiecznego w aktualnej sytuacji (rodzinnej).
Przykład:
Karta pracy – przytulanie
Do pobrania w całości tu ⇒ EDUKACJA SPOŁECZNA karta1a
Inne propozycje na polecenia do wykonania przez naszych podopiecznych:
– Podejdź do taty i zapytaj jakie lody lubi najbardziej. Namaluj ulubione lody taty.
-Zapytaj, jaki mama lubi deser. Namaluj go.
-Zagraj z mamą/tatą/siostrą w domino.
-Wykonaj 3 czynności związane z tatą: pokaż tacie swoją pracę plastyczną, zaproponuj wspólne układanie puzzli, zrób tacie masażyk pleców.
◊ Gry
Liczba gier, które można zaproponować naszym podopiecznym jest ogromna! Dużą część nich można używać na wiele sposobów, często pomijając zupełnie oficjalną instrukcję użytkowania. I to jest to, co lubię w nich najbardziej. Uniwersalność i plastyczność. Wszystko można dostosować do preferencji i możliwości dziecka, wykorzystując dowolnie elementy danej gry. Poniżej dwa przykłady naszych zabaw z grami w roli głównej:
- Kto szybszy? Gra edukacyjna wydawnictwa Alexander
W zestawie do gry mamy kartę z narysowanymi figurami geometrycznymi oraz całą masę plastikowych, kolorowych kształtów o fajnej (nie za dużej i nie za małej) wielkości. Karta przydaje się do ćwiczeń w szukaniu takich samych elementów, dopasowywania figur plastikowych do tych narysowanych na karcie (wielkość jest 1:1), układaniu takich samych ciągów itp. Myślę, że zadań tego typu można wymieniać bez końca. Najlepszą stroną tej gry są plastikowe figury, które można segregować według kształtu czy koloru, nazywać i szukać konkretnego kształtu dzięki poleceniom dwuskładnikowym (np. Podaj czerwony kwadrat). Tutaj również mamy bardzo szerokie zastosowanie. Figury są też elementem, który może posłużyć nam do jeszcze jednego celu – do tworzenia! Tak, do tworzenia obrazków, bardzo twórczych i kreatywnych. Figury idealnie się do tego sprawdzają. Można za ich pomocą zbudować rekina albo dom. Można poprosić dziecko o budowanie krok po kroku za nauczycielem (nauczyciel kładzie jeden element, następnie dziecko, potem znowu nauczyciel, i tak dalej). Fajnym zadaniem będzie też odwzorowanie przez dziecko obrazka zbudowanego przez nauczyciela. Nie zapominajmy jednak o próbach tworzenia obrazków przez dzieci samodzielnie, bez żadnego wzoru. Obrazki zbudowane z figur są na tyle proste, że łatwo jest przyrównać nawet dwa kółka złączone razem np. do motyla lub dwa kwadraty jeden nad drugim np. do drzwi. Dzięki temu łatwo możemy pochwalić ucznia nawet za próby budowania i zmotywować go do dalszego tworzenia :)
Wiele poleceń do gier można opracować samemu i przesłać uczniowi w pracy zdalnej lub jako pracę domową, na przykład:
Polecenie: Zbuduj taki sam obrazek z figur.
Polecenie: Ułóż taki sam ciąg figur.
Polecenie: Posegreguj figury ze względu na kształt. Policz ile masz kół? Jakie mają kolory?
Polecenie: Zbuduj z figur geometrycznych kwiatka. Jakie ma kolory?
- Pamięć dźwiękowa. Gra edukacyjna wydawnictwa Alexander
Wielozadaniowość takich gier jest szczególnie ważna we wsparciu dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju, ponieważ można w łatwy i szybki sposób zmienić reguły i zasady oraz dostosować treść tak, by była adekwatna do możliwości ucznia.
Taką grą, która również spełnia powyższe wymogi, jest gra edukacyjna Pamięć dźwiękowa firmy Alexander. Zawiera ona 16 klocków – 8 par wypełnionych wewnątrz materiałem sypkim, o różnej gramaturze, kostek, z których jedna ścianka oznaczona jest kolorem. Wewnątrz pudełka znajduje się plansza, kostka oraz instrukcja producenta z 3 wariantami gry. Świetnie wykonane i trwałe klocki znajdą zastosowanie w pracy i zabawie
z młodszymi dziećmi jak i starszymi.
Kolorowe kostki sprawdzają się jako ćwiczenia identyfikowania i dokładania do siebie identycznych elementów. Przy użyciu kostek zadanie to można przeprowadzić dwojako: dokładanie określonego koloru do tego samego bądź określonego dźwięku do identycznego.
Po potrząśnięciu kostkami wydają one różnorakie dźwięki, możemy ten fakt wykorzystać do ćwiczeń z zakresu pojęć opozycyjnych głośny- cichy oraz ciężki- lekki, ponieważ oprócz dźwięku klocki różnią się także wagą. Świetnie sprawdzą się również
w ćwiczeniach naśladowania motorycznego, przy wykorzystaniu chociażby metalowej łyżki. Przed sobą i dzieckiem rozkładamy taki sam zestaw klocków, prosząc o uważne przyjrzenie się ruchom, wówczas określonym przedmiotem uderzamy, bądź podnosimy klocek wydając nim dźwięk. Zadaniem dziecka jest powtórzyć tę sekwencję.
Klocki chodź wydawać by się mogło proste w kształcie, stanowić mogą wyzwanie konstruktorskie dla dzieci. Rzucając kostką na przemian układamy wieżę, tak aby nie dopuścić do jej zburzenia. Moment upadania klocków będzie tym bardziej ciekawy, gdyż upadając wydadzą one różne dźwięki. Kolejną alternatywną propozycją wykorzystania Pamięci dźwiękowej jest układanie kostek w określony wzór czy też budowlę przestrzenną po czym zaprezentowanie jej dziecku. W zależności od możliwości ucznia, dany wzór będzie leżał na stoliku jako podpowiedź, ale również można go przesłonić z pola widzenia dziecka a zadaniem jego będzie zapamiętanie układu klocków i odtworzenie go z pamięci.
Dzięki wykorzystaniu kostek istnieje możliwość stworzenia samodzielnych poleceń i ćwiczeń w oparciu o elementy tej gry.
Przykładowe polecenia:
Popatrz uważnie i uderz/zagraj tak samo.
Posłuchaj i poszukaj takiego samego dźwięku.
Przyjrzyj się wzorowi i ułóż tak samo.
Zapamiętaj kolejność piramidy i zbuduj taką samą.
Ułóż klocki według wzoru na swojej planszy.
◊ Gra francuska
Ciekawą propozycją dla starszych dzieci jest tak zwana gra francuska. To połączenie gry planszowej z elementami ruchu i przeszukiwania wzrokowego, która wymaga śledzenia tego co się dzieje na planszy, ale również też aktywizuje graczy. Do jej przeprowadzenia potrzebna będzie zwykła plansza, taka jak do dobrze znanego nam grzybobrania. Jeśli nie jesteście w jej posiadaniu, można śmiało taką planszę stworzyć samodzielnie używając kartek papieru, taśmy klejącej oraz mazaków rysując pola na kartce. Oprócz planszy potrzebne są kostki, pionki, którymi stać się mogą ulubione figurki, karteczki samoprzylepne oraz pula zadań odpowiadających liczbie pól. Zadania mogą być dowolne – zależnie od tego, nad czym aktualnie pracujemy z dzieckiem i jakie są jego możliwości. Pola na planszy numerujemy (wersja trudniejsza) lub oznaczamy różnymi symbolami (wersja łatwiejsza). Takie same liczby / symbole oraz zadania zapisujemy na karteczkach, które następnie rozwieszamy w różnych miejscach w domu, tak, by dziecko mogło je znaleźć. Rzucamy kostką i przesuwamy się określoną liczbę pól. Następnie wyruszamy na poszukiwania karteczki z numerem / symbolem pola na którym stoimy. Zabieramy ją ze sobą i wykonujemy zadanie – np. „zrób 5 pajacyków”, a potem przechodzimy do kolejnego rzutu kostką. Oczywiście, kto pierwszy na mecie, ten wygrywa!
Taka samodzielnie stworzona gra jest świetną okazją do wspólnego spędzania czasu, a dzięki możliwości uczestniczenia wielu graczy, wspaniała rozrywką rodzinną.
◊ Masażyki
Propozycja dla młodszych i starszych dzieci, szczególnie mających problemy w sferze integracji sensorycznej, ale nie tylko! Masażyki mogą służyć też np. do nauki schematui nazw części ciała. Masując i jednocześnie nazywamy poszczególne miejsca na ciele dziecka. Uciskając, ugniatając ciało dziecka dostarczamy mu stymulacji dotykowej i proprioceptywnej czyli związanej z czuciem głębokim, co jest szczególnie ważne, gdy dziecko jest niedowrażliwe w tej sferze. Dotyk koi i uspokaja, wykonanie takiego masażu przed snem wpływa relaksująco i odprężająco co ułatwić może zasypianie. Masażyki możemy wymyślać samodzielnie do rymowanek i piosenek śpiewanych przez dziecko – wtedy dodatkowo ćwiczymy jego mowę. A przy okazji jest to dobra zabawa dla dziecka i opiekuna :)
Przykłady masażyków:
Opracowanie: Oliwia Bruska, Joanna Czarnecka, Izabela Miejłuk
