SCENARIUSZ Z WYKORZYSTANIEM KART PRACY

 ,,RAZEM JEST PIĘKNIE”

RAZEM Z SIOSTRĄ, RAZEM Z BRATEM

Scenariusz, który Wam prezentujemy, został stworzony z myślą o przybliżeniu dzieciom tematyki rodzeństwa. Przedstawione w nim aktywności koncentrują się na umiejętnościach społecznych, dla których rodzina odgrywa bardzo ważną rolę – ponieważ to właśnie ona jest pierwszym środowiskiem dziecka, a zrozumienie panujących w niej zasad i zależności stanowić może solidny filar, na którym nasz podopieczny będzie mógł oprzeć swoją wiedzę
i dalej ją rozwijać. Zaproponowane tu zadania poruszają także problematykę emocji, rozwiązywania konfliktów oraz doskonalą przy okazji umiejętności z zakresu motoryki dużej i małej.

Chociaż ćwiczenia docelowo przeznaczone są do wykonania w przedszkolu, sprawdzą się także w domowym zaciszu. Mogą one okazać się pomocne zarówno w większej grupie, jak też podczas zajęć indywidualnych.

Wykorzystane w scenariuszu karty pracy są częścią naszego nowego e-booka, którego możecie zakupić na naszej stronie internetowej www.uniterapia.pl, w zakładce – sklep.

Miejsce zajęć: sala przedszkolna/dom

Potrzebne pomoce:

• karty pracy ,,Razem jest pięknie” (strony 8, 63, 64),
• magnetofon/głośnik,
• trzy papierowe buźki przedstawiające radość, smutek i złość (załącznik do scenariusza),
• przybory do rysowania i nożyczki, klej.

Czas zajęć: 45 minut

Cele zajęć:

• poznanie i utrwalenie pojęć: rodzeństwo, siostra, brat,
• budowanie umiejętności osadzenia siebie w rzeczywistości rodzinnej,
• rozumienie relacji rodzinnych,
• rozumienie sytuacji konfliktowych i ich rozwiązywanie ,
• rozpoznawanie emocji radości, złości i smutku,
• doskonalenie umiejętności z zakresu motoryki dużej i małej.

Przebieg zajęć:

1. Rozpoczęcie ­– taniec-zamrażalec:

Do wykonania tego ćwiczenia prowadzący wybiera piosenkę o rodzinnej tematyce, na przykład ,,Moja wesoła rodzinka”. Zadaniem dzieci jest tańczenie tak długo, jak gra muzyka. Kiedy jednak prowadzący zatrzymuje odtwarzanie utworu, dzieci muszą zastygnąć w bezruchu, ,,zamarznąć”. Prowadzący może również w trakcie zabawy pokazywać dzieciom różne ruchy taneczne, które podopieczni będą powtarzać.

2. Rozmowa wprowadzająca:

Wykonanie kolejnych zadań należy poprzedzić krótką rozmową, podczas której określony zostanie temat zajęć. Ponieważ poprzednia zabawa swoim muzycznym akcentem nawiązała do rodzinnej tematyki, można rozpocząć dialog właśnie w nawiązaniu do usłyszanej wcześniej piosenki. Warto rozmowę poprowadzić w taki sposób, aby dzieci same spróbowały odgadnąć temat. Prowadzący może więc zadać następujące pytania:

• Jak myślicie, o czym będziemy dzisiaj mówić?
• A co to jest ,,rodzina”?
• Czy rodzina jest ważna? A czemu?
• Czy wiecie, co to znaczy, że ktoś ma rodzeństwo?
• Czy to fajnie mieć siostrę lub brata?

3. Ale duża rodzina!

Dzieci otrzymują karty pracy z ćwiczeniem dotyczącym nazewnictwa członków rodziny. Zadaniem dzieci jest wycięcie etykiet znajdujących się na dole strony, a następnie przyklejenie ich w odpowiednie miejsca wskazane na obrazku. Po poprawnym wykonaniu zadania prowadzący może zachęcić dzieci do przeliczenia osób znajdujących się na ilustracji, a także do wskazania rodzeństwa z jednoczesnym zaznaczeniem, że dziewczynki są siostrami,
a chłopcy braćmi. Można również zapytać o cechy charakterystyczne członków rodziny i ich atrybuty oraz poćwiczyć różnicowanie ze względu na wiek (kto jest młodszy, a kto starszy itd.) – wszelka inwencja prowadzącego wskazana.

4. Wesoły, smutny, zły:

Do wykonania tego zadania potrzebne będą kartki papieru, przybory do rysowania oraz nożyczki. Ćwiczenie dzieli się na dwa etapy. W pierwszej części dzieci dostają polecenie, aby narysować i wyciąć trzy papierowe minki – wesołą, smutną i złą (można również wykorzystać gotowe buźki z załącznika do scenariusza). Za wzór posłużyć im mogą przygotowane wcześniej przez prowadzącego buźki, reprezentujące wyżej wymienione emocje. Następnie dzieci siadają na dywanie. Prowadzący odczytuje opowieść o pokłóconym rodzeństwie. W tym czasie zadaniem podopiecznych jest podnoszenie odpowiedniej minki, kiedy w historii pojawia się właściwa emocja. Prowadzący zajęcia może wymyślić własne opowiadanie lub skorzystać
z naszej propozycji, przedstawionej poniżej:

            Basia i Bartek to rodzeństwo. Basia ma pięć lat, lubi zupę pomidorową i budowanie domków z lego. Bartek ma lat sześć i pół, i w ogóle nie lubi żadnej zupy. Za to, podobnie jak siostra, często bawi się klockami. I kto by pomyślał, że właśnie z klocków wyniknie taka historia… Ale do rzeczy! Było to tak. Pewnej soboty Basia wpadła na pomysł, żeby wybudować z lego wieżę. W wieży tej miała być zamknięta królewna, a w dodatku pilnowałby jej smok! Rozumiecie więc, że Basia była bardzo wesoła, że udało jej się wymyślić ciekawą historię
i jeszcze do tego zbudować taaaką wysoką wieżę. Problem był w tym, że do taaakiej wysokiej wieży potrzebne było więcej klocków, niż dziewczynka miała. Wiedziała jednak, że Bartek też przecież ma lego, więc, niewiele się zastanawiając, pobiegła do pokoju brata i zabrała całe klockowe pudełko.

– Ej! To moje! – krzyknął Bartek ni z tego, ni z owego. Chłopiec miał zmarszczone brwi i usta wykrzywione w grymasie. Były zły, oj, bardzo zły. Zaraz też chwycił za swoje pudełko.

– Zostaw to, zostaw! – Basia też krzyknęła, bo też się zezłościła. Pomyślała wtedy, że ma brata samoluba. Wtedy Bartek zauważył, że cała górna część basinej wieży jest zbudowana z jego klocków. Raz-dwa, odczepił je wszystkie i wrzucił do swojego pudełka. Niechcący zachwiał jednak całą konstrukcją i klockowa budowla padła z hukiem na podłogę.

– O nie! Moja wieża! – oczy Basi zaszły łzami. – Zrobiłeś to specjalnie! Jesteś psuja!

– A ty za to kradniesz nieswoje zabawki! – odkrzyknął Bartek, po czym pobiegł do swojego pokoju i trzasnął drzwiami. Basia też zresztą trzasnęła drzwiami, w dodatku jeszcze tupnęła nogą i kopnęła misia, który leżał obok szafy. Taka była zła!

            I tak siedzieli w swoich pokojach, zły Bartek (bo bez pytania nie rusza się cudzych rzeczy) i zła Basia (bo taką miała piękną wieżę, a teraz to ma tylko rozsypane lego na podłodze). Ale w końcu złość zaczęła się zmieniać w coś innego. Po policzkach dzieci spłynęła jedna łezka, potem druga i trzecia, i całe mnóstwo następnych. Oboje stali się nagle bardzo smutni. Pewnie się zastanawiacie, dlaczego? No więc Basia była smutna, że pogniewał się na nią brat,
że nazwała go ,,psują” i siedzi sama w pokoju, a przecież nie tak miała wyglądać ta sobota. Bartek był smutny, bo było mu głupio, że tak nakrzyczał na młodszą siostrę i jeszcze ta wieża… wcale nie chciał, żeby się cała rozpadła!

            Na całe szczęście z pomocą przyszła im mama! Zmartwiła się widząc, że jej dzieci są smutne. Od razu więc wypytała, co takiego się stało. A kiedy wysłuchała całej historii, obojgu poradziła, żeby spróbowali się wzajemnie przeprosić i pobawić się… razem! Tak też zrobili. Bartek pomógł Basi odbudować wieżę, ba, nawet pożyczył jej w tym celu swoje lego! A potem wycięli z papieru zieloną maskę i koronę, i Bartek udawał smoka, a Basia królewnę.

– Łaaa, jestem straszny, groźny smok! – wołał Bartek i śmiał się głośno. Basia zresztą też się śmiała, chociaż udawała uwięzioną w wysokiej wieży królewnę. W końcu oboje byli bardzo weseli!

Po przeczytaniu opowieści można zadać dzieciom następujące pytania do tekstu:

• O co pokłóciły się dzieci?
• Co sądzicie o zachowaniu Basi i Bartka?
• Jak wyglądała złość dzieci? Jak wyglądał smutek? Jak wyglądała ich radość?
• W jaki sposób rodzeństwo się pogodziło?

5. Podsumowanie – Razem jest pięknie!

Ostatnim zadaniem, które stanowi formę podsumowania całych zajęć, są karty pracy. Nasza propozycja w ramach przedstawionego tu scenariusza zawiera trzy ćwiczenia (strony 63 i 64), które dotyczą problematyki emocji oraz konfliktów rodzeństwa. Zadania te pomogą dzieciom w uporządkowaniu zdobytej wiedzy, w lepszym zrozumieniu istoty kłótni i poszukiwaniu sposobów na jej zażegnanie, w rozpoznawaniu emocji innych osób, a także w rozwijaniu kreatywności i umiejętności myślenia logicznego.

Załącznik:

Mamy nadzieję, że zaproponowany przez nas scenariusz sprawdzi się w Waszej pracy i przyniesie dzieciom nie tylko wiedzę, ale także dużo radości! :)

Autorka scenariusza: Agnieszka Szturo